Praca zdalna, znana również jako telepraca, jest formą pracy, gdzie pracownik wykonuje swoje zadania poza tradycyjnym miejscem pracy, najczęściej w domu, wykorzystując technologię do komunikacji i realizacji swoich obowiązków. Z prawnego punktu widzenia, praca zdalna w Polsce jest uregulowana przez Kodeks Pracy, który określa prawa i obowiązki zarówno pracowników, jak i pracodawców w tej formie zatrudnienia. Pracodawcy są zobligowani m.in. zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków do wykonywania pracy, w tym dostępu do odpowiedniego sprzętu i oprogramowania.
Czy praca zdalna może być prawnie wymagana przez pracownika?
Zgodnie z art. 67(19) § 6 k.p. pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek o pracę zdalną między innymi pracownika wychowującego dziecko do ukończenia przez nie 4. roku życia, chyba że nie jest to możliwe ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika. O przyczynie odmowy uwzględnienia wniosku pracodawca informuje pracownika w postaci papierowej lub elektronicznej w terminie 7 dni roboczych od dnia złożenia wniosku przez pracownika.
Trzeba pamiętać, że takie uzasadnienie powinno być racjonalne oraz prawdziwe, ale na końcu tej drogi jest pytanie, czy w razie, gdyby takie uzasadnienie nie spełniało tych przesłanek, to czy pracownik może „wymusić” na pracodawcy. Teoretycznie wydawać się może, że tak, ale PIP (tak samo jak np. Sąd) nie mają uprawnień, aby nakazać pracodawcy wyrażenie zgody na pracę zdalną.
Tak samo nie ma miejsca w przepisach choćby na mandat za naruszenie przepisów prawa pracy.
Zawsze bowiem pracodawca poda argument, że praca zdalna stanowi obecnie dla niego zbyt duże obciążenie:
- organizacyjne,
- prawne,
- finansowe,
W mojej ocenie zatem odmowa pracy zdalnej, niezależnie czy przyczyna odmowy będzie „udana” czy nie i tak nie będzie skuteczna, a praca nie będzie wykonywana zgodnie z wolą pracodawcy.
Monika Jurkiewicz, radca prawny
Autor: Monika Jurkiewicz, radca prawny.